Seksizm w świecie mediów i reklam to zjawisko znane od lat. Jego łagodniejsze i ostrzejsze formy można znaleźć w większości państw świata, ale tematem tego artykułu będzie tylko jeden z nich - Czechy. W tym stosunkowo niewielkim kraju, zamieszkanym przez około dziesięć milionów osób, można znaleźć zadziwiająco wiele przykładów seksizmu oczywistego, niecenzurowanego, a momentami nawet szokującego.
Pojęcie „seksizmu”
Czym jest seksizm w wydaniu czeskim? Należałoby zacząć rozważania na ten temat poprzez przedstawienie jasnej i precyzyjnej definicji seksizmu. Otóż w rozumieniu internetowej wersji Wielkiego Słownika Języka Polskiego jest to „pogląd zakładający wyższość jednej płci nad drugą, prowadzący w konsekwencji do dyskryminacji”[1], natomiast Słownik Języka Polskiego PWN określa seksizm jako „dyskryminację osób płci przeciwnej”[2]. W literaturze feministycznej ten termin zaczął pojawiać się po raz pierwszy w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku, w czasie drugiej fali feminizmu, a towarzyszą mu takie definicje jak „założenie, że mężczyźni są lepsi od kobiet i w związku z tym zasługują, aby sprawować nad nimi władzę”[3] czy „każdy antagonizm skierowany wobec kobiet, które podważają władzę mężczyzn”[4]. Seksizm nie zawsze jest więc pojęciem używanym jedynie w kontekście dyskryminacji kobiet, niemniej w potocznym rozumieniu to taka definicja zdaje się być najpopularniejsza. Należy jednak podkreślić, że istotą seksizmu, szczególnie w kontekście reklam, jest sprowadzanie człowieka - zarówno kobiety, jak i mężczyzny - do przedmiotu, rzeczy czy towaru.
Peter Glick i Susan T. Fiske (1996) opracowali typologię seksizmu, dzieląc go na seksizm dobrotliwy i wrogi. Cechą charakterystyczną seksizmu dobrotliwego jest przychylne i pozytywne myślenie o kobietach, przy jednoczesnym traktowaniu ich jako słabych, bezbronnych i wymagających opieki ze strony mężczyzn, a także towarzyszące takiemu podejściu przekonanie o odmienności obu płci pod względem posiadanych cech. Dominującą w tym przypadku postawą jest narzucanie kobietom stereotypów i utartych ról społecznych, ale pod pozorem zachowań uchodzących za pozytywne – opiekuńczości lub chęci pomocy[5]. Ten rodzaj seksizmu ma swoje odwzorowanie także w marketingu, charakteryzuje się ukazywaniem kobiety w kontekście pozornie pozytywnym – matki, żony, babci – przy jednoczesnym utrwalaniu stereotypów płciowych i podziału ról (np. kobieta robiąca pranie, gotująca posiłki, opiekująca się dziećmi).
Seksizm wrogi charakteryzuje się przede wszystkim antypatią wobec kobiet, opartą na błędnych lub sztywnych generalizacjach[6]. Jednym z przykładów może być traktowanie kobiety jako obiektu seksualnego, a za jej główną rolę uznawanie zaspokojenie męskich żądz. To właśnie taki przekaz zdaje się dominować w wydaniu czeskim. W odróżnieniu od seksizmu dobrotliwego cechuje go bezpośredniość, obrazowość, brak dwuznaczności, przedstawione wprost aluzje seksualne.
Aby móc mówić o seksualizacji w materiałach reklamowych, spełnione musi być kilka warunków. Jak podaje Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologiczne, istnieje ona, gdy w danej reklamie:
Seksizm w języku publicznym – kampania wyborcza w Czechach
Wybrane przykłady materiałów promocyjnych partii politycznych, pojawiające się w związku z wyborami parlamentarnymi w październiku 2017 roku, dobrze ilustrują wrogą odmianę seksizmu w czeskim marketingu. W wyborach w październiku 2017 roku brało udział 21 partii, a 8 z nich weszło do parlamentu, powodując tym samym wielkie rozdrobnienie polityczne. Centryczno-populistyczna[8] partia ANO milionera Andreja Babisza, zwanego niekiedy w europejskiej prasie „czeskim Trumpem”, zdobyła 30% głosów i 78 mandatów poselskich, więc aby mieć pełnię władzy w mocno spluralizowanej, 200-osobowej Izbie Poselskiej potrzebuje tylko jednego koalicjanta. Na drugim miejscu uplasowała się Obywatelska Partia Demokratyczna, liberalno-konserwatywne ugrupowanie[9] założone przez byłego premiera i prezydenta Czech Václava Klausa, a trzecie miejsce zajęła centrowa Czeska Partia Piratów, powstała w ramach międzynarodowego ruchu społeczno-politycznego, zrzeszającego partie pirackie z kilkudziesięciu różnych krajów[10]. Do parlamentu weszły także partie komunistów, socjaldemokratów, ludowców, konserwatystów oraz skrajnie prawicowa, antyemigracyjna i eurosceptyczna partia Tomiego Okomury. Walka o zdobycie wystarczającej liczby głosów pozwalającej na przekroczenie pięcioprocentowego progu wyborczego była zaciekła. Niektóre z partii korzystały więc z każdej możliwości, aby za wszelką cenę przykuć uwagę potencjalnego wyborcy.
Jak już wspomniano, wykorzystywanie kobiety jako obiektu seksualnego promującego dany towar lub usługę nie jest niczym nowym w świecie reklamy. W prezentowanych poniżej przykładach pochodzących z ostatniej kampanii wyborczej w Czechach, zjawisko to można zauważyć także w marketingu politycznym. Za jeden z przykładów uprzedmiotowienia kobiety i sprowadzenia jej wyłącznie do roli obiektu seksualnego może posłużyć zdjęcie zamieszczone na oficjalnym profilu na Facebooku TOP 09 (Tradycja Odpowiedzialność Dobrobyt 09), konserwatywnej partii, z której wywodzi się były minister spraw zagranicznych i były kandydat na prezydenta Czech Karel Schwarzenberg. Przedstawiciele partii w komentarzach bronili się, mówiąc, że zdjęcie pochodzi z 2010 roku, a cały post miał być żartem. Choć w przypadku pojedynczego postu nie można mówić o wyraźnej tendencji, pozostaje pytanie, czy organizacja o takim zasięgu i sile przekonywania jak partia polityczna powinna pozwalać sobie na podobne żarty.
Rys. 1. Karel Schwarzenberg wybiera "dwudziestkę". Naśladujcie Karla, głosujcie na numer 20
Z kolei konserwatywno-liberalna, współpracująca z polskim Kongresem Nowej Prawicy Partia Wolnych Obywateli (Strana svobodných občanů), która uzyskała w wyborach 1,56% i nie weszła do parlamentu, zdecydowała się na rozdanie swoim wyborcom gadżetów w postaci prezerwatyw z napisem „Vzhůru do dolní komory” („Naprzód do niższej izby”).
Seksizm w czeskiej polityce nie ogranicza się jednak wyłącznie do kampanii wyborczych. Obecnemu prezydentowi, walczącemu o reelekcję Milošowi Zemanowi zdarzają się od czasu do czasu komentarze, takie jak ten wygłoszony kilka miesięcy temu w parlamencie, á propos protestu aktywistek przeciwko wycince lasów na terenie Szumawy i reakcji drwalów: „Zamiast je po prostu zerżnąć… Przepraszam, mam oczywiście na myśli drzewa”[11]. Odnośnie swoich obaw przed napływem uchodźców prezydent Czech stwierdził w 2015 roku: „Zostaniemy pozbawieni piękna kobiet, ponieważ będą one zakryte od stóp do głów, łącznie z twarzą… Cóż, mogę sobie wyobrazić, że niektórym kobietom wyszłoby to na dobre, ale takich jest niewiele i akurat żadnych tutaj nie widzę”[12]. Z kolei rywal Zemana w drugiej turze wyborów prezydenckich, Jiří Drahoš, zapytany o ogólnoświatową akcję MeToo, mającą na celu zwrócenie uwagi na skalę problemu molestowania seksualnego, stwierdził, że jest cała sprawa jest dla niego żenująca. Zapytany o to samo jeden z kandydatów z pierwszej tury wyborów i były prezes Škody, Vratislav Kulhánek, dodał, że akcja go przeraża, bo „nie raz i nie dwa przepuszczał kobiety w drzwiach albo podawał im płaszcz, a teraz każda z nich może powiedzieć, że to było źródło seksualnej traumy”[13]. W 2011 roku głośna była także sprawa kalendarza, w którym wystąpiły członkinie czeskiego parlamentu, aby „zwrócić uwagę na rosnącą liczbę kobiet w polityce”. Przedstawione w luźnych szlafrokach, leżące na łóżku lub w wannie czy pozujące w krótkich sukienkach panie posłanki przekonywały, że nie ma nic złego w wyrażaniu swojej seksualności, ale zagraniczne media widziały w akcji przede wszystkim wykorzystanie kobiecego ciała do celów marketingu politycznego i potraktowanie elektoratu jak klientów oceniających produkt po opakowaniu[14][15].
Konsekwencje społeczne seksizmu w sferze publicznej
Powyższe przykłady prowokują do zadania pytania czy wrogi, bezpośredni seksizm w wydaniu czeskim przekłada się na zmiany w społeczeństwie i sposób myślenia obywateli. Odpowiedź wzbudza niepokój – Czechy od lat są w niechlubnej czołówce krajów z największymi nierównościami pomiędzy płciami w Unii Europejskiej. W raporcie Eurostatu z 2017 roku Czechy uplasowały się na drugim miejscu, za Estonią, z różnicą pomiędzy zarobkami kobiet i mężczyzn na poziomie 22,5%[16]. Kobieta ma także niewielką szansę zostać członkinią zarządu czeskiej firmy – stanowią one jedynie 10% wszystkich członków, podczas gdy europejska średnia wynosi 23,9%[17]. We wszystkich dziedzinach, gdzie wymagane jest podejmowanie decyzji na wysokim szczeblu, sytuacja wygląda podobnie – Czechy mają jedną z najliczniejszych w Europie nadreprezentacji mężczyzn w polityce i ekonomii[18]. Z raportu o równości płciowej zleconym przez Komisję Europejską z 2017 roku wynika też, że 72% Czechów jest zdania, że najważniejszym zadaniem mężczyzny jest zarabianie pieniędzy, 83% uważa, że kobiety są bardziej skłonne do podejmowania decyzji pod wpływem emocji, a 77% za główną rolę kobiety uważa opiekowanie się domem i rodziną[19]. Co więcej, na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat prawie wszystkie kraje Unii Europejskiej poczyniły postępy w kierunku zrównania nierówności pomiędzy płciami, ale jednym z wyjątków są właśnie Czechy, w których w roku 2015 sytuacja wyglądała praktycznie tak samo jak w roku 2005[20]. Są też piątym w kolejności krajem, w którym stereotypy najczęściej tworzone są na podstawie płci[21], a promowanie równości płciowej uznawane jest za istotne przez 75% respondentów (dla porównania, w Szwecji ten wynik wynosił 94%).
Powyższe dane pokazują, że seksizm w czeskiej sferze publicznej idzie w parze z licznymi przykładami nierówności płciowych obecnych w tym kraju. Czy różnice na rynku pracy, w zarobkach i podziale ról społecznych wynikają z obecności przejawów wrogiego seksizmu czy też może na odwrót? Na to pytanie trudno odpowiedzieć jednoznacznie, niemniej można zauważyć, że choć Unia Europejska od lat deklaruje walkę z nierównościami płciowymi i systematycznie dąży do zrównywania szans w większości państw członkowskich, Czechy wydają się nie podejmować aktywnych działań w tej dziedzinie. Co gorsza, nastawienie sprzyjające utrwalaniu nierówności jest mocno zakorzenione w podświadomości i, jak się wydaje, potrzebna byłaby prawdziwa rewolucja, aby zmienić obecny stan rzeczy.
Bibliografia:
[1] P. Żmigrodzki (red.), Wielki słownik języka polskiego, https://www.wsjp.pl/index.php?id_hasla=61961&ind=0&w_szukaj=seksizm+# [dostęp 24/11/2017]
[2] L. Drabik, Słownik języka polskiego, na podstawie J. Bralczyk (red.), Słownik 100 tysięcy potrzebnych słów, Warszawa, 2005, https://sjp.pwn.pl/szukaj/seksizm.html [dostęp 24/11/2017]
[3] J. K. Boles, D. L. Hoeveler, Historical dictionary of feminism, Scarecrow Press, 2004, s. 291
[4] P. Glick, S. T. Fiske, The ambivalent sexism inventory: Differentiating hostile and benevolent sexism, Journal of Personality and Social Psychology, 70(3), 1996, s. 491-512
[5] Ibidem, s. 491-492
[6] Na podstawie definicji uprzedzenia G. Allporta, The Nature of Prejudice, Addison-Wesley Publishing Company, 1954
[7] American Psychological Association, Task Force on the Sexualization of Girls, Report of the APA Task Force on the Sexualization of Girls, 2007, wersja polska https://www.twojasprawa.org.pl/dokumenty/RaportAPA-polski.pdf [dostęp 24/11/2017], tłumaczenie Stowarzyszenie Twoja Sprawa
[8] T. Lansford, Political Handbook of the World 2015, SAGE Publications, 2015, s. 1656
[9] E. Bakke, Central and Eastern European party systems since 1989 w: S. Ramet, Central and Southeast European Politics since 1989, Cambridge University Press, 2010, s. 80
[10] Oficjalna strona ugrupowania zrzeszającego partie pirackie https://pirate-parties.net/ [dostęp 24/11/2017]
[11] B. Nemcova, Zeman urazil poslance "přeříznutými aktivistkami", odešli ze sálu. Ovčáček: Nemají smysl pro humor, 22/02/2017, https://zpravy.aktualne.cz/domaci/zeman-urazil-poslance-preriznutymi-aktivistkami-odesli-ze-sa/r~57b69376f8ed11e698c20025900fea04/?redirected=1499694166 [dostęp 25/11/2017]
[12] Redakcja, Zeman "awarded" for his sexist statements, 9/03/2016 https://www.praguemonitor.com/2016/03/09/zeman-awarded-his-sexist-statements [dostęp 25/01/2018]
[13] Redakcja, Jiří Drahoš je z #MeToo rozpačitý. V pražském DOX měli ke kampani výhrady i ostatní kandidáti na prezydenta, 20/12/2017, https://domaci.ihned.cz/c1-65998210-jiri-drahos-je-z-metoo-rozpacity-v-prazskem-doxu-meli-ke-kampani-vyhrady-i-ostatni-kandidati-na-prezidenta [dostęp 25/01/2018]
[14] P. Watson, Czech female MPs have reduced politics by posing as pin-ups, 2/10/2011, https://www.theguardian.com/commentisfree/2010/sep/02/czech-calendar-pin-up-female-mps [dostęp 25/01/2017]
[15] M. Day, Female Czech MPs pose for calendar, 12/07/2010, https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/czechrepublic/7885809/Female-Czech-MPs-pose-for-calendar.html [dostęp 25/01/2010]
[16] Komisja Europejska, 2017 Report on equality between women and men in the EU, Eurostat, Belgia, 2017, s. 56
[17] Ibidem, s. 28
[18] Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn, Gender Equality Index 2017 Measuring gender equality in the European Union 2005-2015, 2017, s. 46
[19] Komisja Europejska, Special Eurobarometer 465, Summary, Gender Equality 2017: Gender Equality, Stereotypes, and Women in Politics, czerwiec 2017
[20] Europejski Instytut…, Gender Equality Index 2017…, s. 8
[21] Komisja Europejska, Special Eurobarometer…, s. 7-8